Οι πιο συχνά εμφανιζόμενες τροφοπενίες στη βερικοκιά είναι η τροφοπενία βορίου, ψευδαργύρου, σιδήρου και μαγγανίου.

Η τροφοπενία βορίου είναι πολύ συχνή στη βερικοκιά και προκαλεί καφέτιασμα και φελλοποίηση της σάρκας γύρω από τον πυρήνα, καθώς και συρρίκνωση, ράγισμα και καφέτιασμα του φλοιού. Τα φύλλα γίνονται στενά, κατσαρώνουν και ξεραίνονται περιφερειακά ενώ γίνονται χλωρωτικά μεταξύ των νευρώσεων. Τέλος ξεραίνονται οι επάκριες βλαστήσεις.

Τροφοπενία ψευδαργύρου στη βερικοκιά έχει ως συνέπεια οι βλαστοί που εκπτύσσονται να σχηματίζουν ροζέτα λόγω βραχυγονατώσεως και να έχουν μικρά φύλλα, χλωρωτικά και συστραμμένα, τα οποία τελικά πέφτουν. Επίσης οι καρποί είναι μικροί.

	Έλλειψη σιδήρου προκαλεί χλώρωση μεταξύ των νευρώσεων των φύλλων της βερικοκιάς και σε σοβαρές περιπτώσεις η χλώρωση εξαπλώνεται σε όλο το φύλλο και τα φύλλα νεκρώνονται και πέφτουν. Οι κλάδοι έχουν ασθενική ανάπτυξη και ξεραίνονται.
Τροφοπενία σιδήρου

Έλλειψη μαγγανίου προκαλεί χλώρωση μεταξύ των νευρώσεων των φύλλων.

Βλαστορύκτης

Εχθρός: Anarsia lineatella (Λεπιδόπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Ολοκληρώνει 2-3 γενιές ανά έτος. Η προνύμφη έχει χρώμα σοκολατί με δακτυλίους και το τέλειο έχει χρώμα τεφρό και μήκος 7-8 mm. Διαχειμάζει ως προνύμφη σε στοές που φτιάχνει κοντά σε μασχάλη με οφθαλμούς και την άνοιξη αφήνει τη στοά της και εισέρχεται σε νεαρό βλαστό όπου ορύσσει νέα στοά. Το Μάιο-Ιούνιο ωοτοκεί στους καρπούς. Η πρώτη γενιά ακμαίων τρέφεται επιφανειακά από τους καρπούς ενώ η δεύτερη γενιά εισέρχεται στον καρπό, που είναι κοντά στην ωρίμανση, και τρέφεται εσωτερικά από τη σάρκα του.

Καταπολέμηση: Σημαντικό ρόλο παίζει η χρήση φερομονικών παγίδων για την παρακολούθηση του πληθυσμού. Το χειμώνα γίνονται ψεκασμοί του κορμού και των βραχιόνων με διάφορα έλαια ή οργανοφωσφορικά για καταπολέμηση των διαχειμαζουσών προνυμφών, το Μάρτιο με οργανοφωσφορικά για καταπολέμηση των προνυμφών που εισέρχονται στους βλαστούς και το Μάιο-Ιούνιο με ρυθμιστή ανάπτυξης ή άλλα για καταπολέμηση της πρώτης γενιάς. Οι ψεκασμοί επαναλαμβάνονται για κάθε γενιά. Στη βιολογική γεωργία εφαρμόζεται ο Βάκιλλος της Θουριγγίας, μόλις οι νεαρές προνύμφες εξέλθουν από τις στοές τους την άνοιξη, ο οποίος τις θανατώνει.

Βλαστορύκτης ή καρπόκαψα

Εχθρός: Grapholitha molesta (Λεπιδόπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Η προνύμφη είναι υπόλευκη-κίτρινη με μήκος 12-14 mm και το ακμαίο καστανό με μήκος 7-8 mm. Συνυπάρχει συνήθως με το Anarsia lineatella και ολοκληρώνει 5-6 γενιές ανά έτος. Διαχειμάζει ως προνύμφη σε ρωγμές του κορμού, κάτω από ξερούς φλοιούς και στο έδαφος σε μικρό βάθος, απ’ όπου την εποχή έκπτυξης των φυλλοφόρων οφθαλμών, εκκολάπτονται τα ενήλικα, τα οποία ωοτοκούν στα φύλλα και τους νεαρούς βλαστούς. Η επόμενη γενιά προνυμφών εισέρχεται στους νεαρούς βλαστούς από την κορυφή τους, ορύσσει στοά προς τα κάτω και όταν αναπτυχθεί πλήρως εξέρχεται από το βλαστό και εισέρχεται στο φλοιό και άλλες προστατευμένες θέσεις. Όταν οι βλαστοί σκληρύνουν, οι προνύμφες προσβάλλουν τους καρπούς, όπου νωρίς την περίοδο τα φαγώματα είναι επιφανειακά, ενώ κοντά στην ωρίμανση εισέρχονται στο εσωτερικό τους. Η ωοτοκία γίνεται στους καρπούς.

Καταπολέμηση: Σημαντικό ρόλο παίζει η χρήση φερομονικών παγίδων για την παρακολούθηση του πληθυσμού. Το χειμώνα γίνονται ψεκασμοί του κορμού και των βραχιόνων με διάφορα έλαια ή οργανοφωσφορικά για καταπολέμηση των διαχειμαζουσών προνυμφών, το Μάρτιο με οργανοφωσφορικά για καταπολέμηση των προνυμφών που εισέρχονται στους βλαστούς και το Μάιο-Ιούνιο με ρυθμιστή ανάπτυξης ή άλλα για καταπολέμηση της πρώτης γενιάς. Οι ψεκασμοί επαναλαμβάνονται για κάθε γενιά. Στη βιολογική γεωργία εφαρμόζεται ο Βάκιλλος της Θουριγγίας, μόλις οι νεαρές προνύμφες εξέλθουν από τις στοές τους την άνοιξη, ο οποίος τις θανατώνει.

Καπνώδης ή μυλωνάς

Εχθρός: Capnodis tenebrionis (Κολεόπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Το τέλειο άτομο έχει μήκος 1,5-3 cm, λευκό κεφάλι με μαύρες κηλίδες και μαύρο σώμα. Η προνύμφη είναι λευκή με σκούρο κεφάλι, έχει θώρακα πλατύτερο του υπόλοιπου σώματος και μήκος 6-10 cm. Διαχειμάζει σε διάφορα καταφύγια ως ακμαίο, το οποίο την άνοιξη εξέρχεται και τρέφεται με φύλλα, κάτι που δεν αποτελεί σημαντική προσβολή. Το καλοκαίρι ωοτοκεί στο λαιμό του δέντρου και οι εκκολαπτόμενες προνύμφες εισέρχονται στο λαιμό, δημιουργούν στοά κάτω από το φλοιό αλλά και μέσα στο ξύλο, που προχωράει προς τα πάνω φτάνοντας και ξεπερνώντας ακόμα και το 1,5 μέτρο. Οι προνύμφες στη συνέχεια νυμφώνονται σε θάλαμο κοντά στο φλοιό στο λαιμό του δέντρου και διαχειμάζουν. Τα νεαρά δεντρύλλια νεκρώνονται άμεσα ενώ τα μεγάλα δέντρα υφίστανται σοβαρή ζημιά και τελικά νεκρώνονται.

Καταπολέμηση: Με ψεκασμούς την άνοιξη και το καλοκαίρι κατά των ακμαίων ενώ οι προνύμφες αντιμετωπίζονται με πότισμα με εντομοκτόνο γύρω από το λαιμό. Στη βιολογική γεωργία γίνεται χρήση εντομοπαθογόνων μικροοργανισμών. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί η πικραμυγδαλιά ως ανθεκτικό υποκείμενο ενώ σε μικρούς οπωρώνες τα ακμαία μπορούν να συλλέγονται και να θανατώνονται. Δέντρα που λιπαίνονται και αρδεύονται σωστά δεν αντιμετωπίζουν σοβαρές προσβολές.

Η ψώρα του San Jose

Εχθρός: Quadraspidiotus perniciosus (Ομόπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Η ψώρα του San Jose είναι κοκκοειδές που προσβάλλει τη ροδακινιά, τη νεκταρινιά, τη βερικοκιά, την κερασιά και τη δαμασκηνιά, καθώς και τη μηλιά και την αχλαδιά. Έχει 3 γενεές το χρόνο και διαχειμάζει κυρίως ως ενήλικο θηλυκό, το οποίο γεννά τις νεαρές έρπουσες (ζωοτόκα). Το δεύτερο και τρίτο στάδιο είναι ακίνητα και αποκτούν ασπίδιο, που τα προστατεύει. Τα όργανα που προσβάλλονται είναι ο κορμός, οι βραχίονες, οι βλαστοί και οι καρποί. Οι κλάδοι, οι βλαστοί και ο κορμός καλύπτονται από τα ασπίδια του κοκκοειδούς και σε σοβαρές προσβολές προκαλείται αποξήρανση. Οι καρποί, αν προσβληθούν σε αρχικά στάδια της ανάπτυξής τους, παρουσιάζουν παραμορφώσεις και μικροκαρπία, ενώ αν προσβληθούν κοντά στην ωρίμανση, εμφανίζουν κόκκινες κηλίδες. Η προσβολή φύλλων είναι πιο σπάνια και συμβαίνει όταν έχουμε πολύ μεγάλους πληθυσμούς του Q. perniciosus.

Καταπολέμηση: Τα κατάλληλα στάδια επέμβασης κατά των νεαρών ερπουσών προνυμφών 1ου σταδίου, είναι στα μέσα Μαΐου. Για την 2η γενεά είναι στα μέσα Ιουνίου και για την 3η γενεά μέσα Οκτωβρίου.

Τετράνυχος

Εχθρός: Κίτρινος τετράνυχος (Tetranychus urticae, Tetranichidae), κόκκινος τετράνυχος (Panonychus ulmi, Tetranichidae) και το άκαρι Aculus schlechtendali (Eriophyidae).

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Οι τετράνυχοι προσβάλουν κυρίως τα φύλλα, από τα οποία απομυζούν τους χυμούς, προκαλώντας χλώρωση στην επάνω επιφάνεια ενώ στην κάτω επιφάνεια διακρίνονται οι θέσεις των αποικιών τους ως ασημόχρωμες και ελαφρά βυθισμένες κηλίδες. Σε έντονη προσβολή τα φύλλα καρουλιάζουν, ξηραίνονται και πέφτουν με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική απώλεια της παραγωγής. Μπορεί να προσβληθούν επίσης τα στελέχη, τα άνθη και οι καρποί. Η δραστηριότητά τους κορυφώνεται στο τέλος της άνοιξης και το καλοκαίρι. Διαχειμάζουν στο στάδιο του αυγού και συμπληρώνουν πολλές γενεές το έτος.

Καταπολέμηση: Για επιτυχημένη αντιμετώπιση πρέπει να γίνεται έλεγχος στους οπωρώνες και επέμβαση μόλις ο πληθυσμός ξεπεράσει το κατώφλι οικονομικής ζημίας (5 τετράνυχοι ανά φύλλο). Για αποφυγή ανάπτυξης ανθεκτικότητας πρέπει να γίνεται σωστός χειρισμός των ακαρεοκτόνων και να εναλλάσσονται τα σκευάσματα.

Πράσινη αφίδα της ροδακινιάς

Εχθρός: Myzus persicae (Ημίπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Το ενήλικο άτομο έχει σώμα σε σχήμα αμυγδάλου, μήκος 2 - 3 mm και χρώμα από κιτρινοπράσινο έως ροζ - κόκκινο. Επίσης μπορεί να είναι πτερωτό ή άπτερο. Έχει πολλές αλληλοκαλυπτόμενες γενιές και διαχειμάζει στο στάδιο του αυγού. Προκαλεί άμεση ζημιά στα δέντρα μέσω της διατροφής από τα φύλλα όταν οι αποικίες της είναι μεγάλες, άλλα σημαντικότερη είναι η έμμεση ζημιά λόγω της μετάδοσης ιών στα φυτά.

Καταπολέμηση: Ο πληθυσμός της αφίδας μπορεί να ελεγχθεί με τη χρήση κίτρινων κολλητικών παγίδων και με την οπτική παρακολούθηση του φυλλώματος, ενώ συνιστάται η χρήση εκλεκτικών εντομοκτόνων, ο έλεγχος των ζιζανίων και η χρήση υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού για την αντιμετώπισή της.

Θρίπες

Εχθρός: Frankliniella occidentalis, Taeniothrips spp, Thrips spp (Θυσανόπτερα)

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Προσβάλλουν τα άνθη και τους καρπούς των δέντρων. Η ζημιά που προκαλούν τα ενήλικα άτομα τρεφόμενα από τα άνθη δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική. Αντιθέτως, η ζημιά που προκαλείται από την τροφική δραστηριότητα των προνυμφών στο στάδιο της πτώσης των πετάλων είναι σχεδόν καθολική, ενώ στους μεγαλύτερους καρπούς δημιουργούνται εσχαρώσεις και παραμορφώσεις, με αποτέλεσμα η ποιοτική υποβάθμιση της παραγωγής να είναι πολύ σοβαρή. Επιπλέον, ιδιαίτερη σημασία έχει η μετάδοση του ιού της κηλιδωτής νέκρωσης (TSWV) από τον θρίπα της Καλιφόρνια (Frankliniella occidentalis).

Καταπολέμηση: Όριο πληθυσμού του θρίπα για την επέμβαση είναι η παρουσία ενήλικων ατόμων ή νυμφών στο 5% των ανθέων μετά από έλεγχο 2 ανθέων από 50 δέντρα .

Κομβονηματώδεις

Εχθρός: Meloidogyne spp.

Βιολογικός κύκλος / ζημιά: Προκαλούν υπερτροφίες στις ρίζες, των οποίων το σχήµα και το µέγεθος ποικίλει ανάλογα µε το είδος του νηµατώδους. Ως αποτέλεσμα, το δέντρο παρουσιάζει χλώρωση, μειωμένη ανάπτυξη και σταδιακή µάρανση. Οι νηματώδεις αποτελούν μεγάλο πρόβλημα κατά τις επαναφυτεύσεις ροδακινεώνων καθώς και ως φορείς ιώσεων, οι οποίες μπορεί να είναι πιο καταστρεπτικές από τους νηματώδεις.

Καταπολέμηση: Πρέπει να χρησιμοποιείται υγιές πολλαπλασιαστικό υλικό ενώ και η ηλιοαπολύμανση του χωραφιού βοηθάει.

Προτάσεις: Για προστασία της βερικοκιάς από βλαστορύκτη ή καρπόκαψα χρησιμοποιήστε Bactamin

Για προστασία της βερικοκιάς από άσπρη ψώρα, ψώρα του San Jose, τετράνυχο και καπνώδη χρησιμοποιήστε Biogun

Για προστασία της βερικοκιάς από πράσινη αφίδα, άσπρη ψώρα και ψώρα του San Jose χρησιμοποιήστε Bioarm

Για προστασία της βερικοκιάς από κομβονηματώδεις χρησιμοποιήστε Bionem

Κορύνεο

Παθογόνο: Ο μύκητας Wilsonomyces carpophilus ή Stigmina carpophila ή Coryneum beijerinckii ή Clasterosporium carpophilum (Αδηλομύκητας).

Συμπτώματα: Προσβάλλει βλαστούς, οφθαλμούς, άνθη, φύλλα και καρπούς. Στα φύλλα δημιουργούνται νεκρωτικές κηλίδες που αποξηραίνονται και πέφτουν, αφήνοντας «τρύπες από σκάγια», οι οποίες όταν αυξηθούν, συνενώνονται με αποτέλεσμα τα φύλλα να φαίνονται σχισμένα και ακολουθεί φυλλόπτωση. Στους καρπούς επίσης εμφανίζονται νεκρωτικές κηλίδες ενώ στους βλαστούς δημιουργούνται έλκη, με αποτέλεσμα την αποξήρανση οφθαλμών, ανθέων και «μπουκέτων». Συχνά στις κηλίδες και τα έλκη παρατηρείται έκκριση κόμμεος. Η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει ξήρανση μεγάλων κλάδων ή και ολόκληρου του δέντρου.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στα έλκη των βλαστών και στους οφθαλμούς. Το παθογόνο θέλει υγρό καιρό και θερμοκρασίες 9-27°C για να αναπτυχθεί.

Ωίδιο

Παθογόνο: Ο μύκητας Sphaerotheca pannosa (Ασκομύκητας) με ατελή μορφή τον Oidium leucoconium.

Συμπτώματα: Προσβάλλει φύλλα, τρυφερούς βλαστούς, οφθαλμούς, άνθη και καρπούς, προκαλεί χλώρωση και ακολούθως νέκρωση. Χαρακτηριστικό σημείο της ασθένειας είναι η ανάπτυξη ενός τεφρόλευκου, αλευρώδους επιχρίσματος. Τα φύλλα παρουσιάζουν κατσάρωμα και παραμόρφωση και οι βλαστοί καχεκτική ανάπτυξη και κάμψη της κορυφής. Οι οφθαλμοί δεν εκπτύσσονται ή δίνουν καχεκτική βλάστηση. Στους καρπούς αναπτύσσονται υπόλευκες κηλίδες, ενώ ο ιστός γίνεται δερματώδης.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στους οφθαλμούς και ενίοτε στους βλαστούς. Τα κονίδιά του διασπείρονται με τον άνεμο και η ανάπτυξή του ευνοείται από ξηρό καιρό, ηλιοφάνεια και θερμοκρασίες 21-27°C.

Αδρομύκωση

Παθογόνο: Ο μύκητας Verticillium dahliae (Αδηλομύκητας)

Συμπτώματα: Ο μύκητας αναπτύσσεται μέσα στα αγγεία του φυτού, όπου παρατηρείται καστανός μεταχρωματισμός. Αρχικά εκδηλώνεται χλώρωση, μετά καρούλιασμα και ξήρανση των φύλλων και τελικά φυλλόπτωση και αποξήρανση των κλάδων. Χαρακτηριστικό των αδρομυκώσεων είναι η ημιπληγία, δηλαδή η εκδήλωση συμπτωμάτων αρχικά στη μία πλευρά των προσβεβλημένων φύλλων ή κλάδων, και στη συνέχεια και στην άλλη πλευρά. Τελικά μπορεί να αποξηραθεί ολόκληρο το δέντρο, ιδίως τα νεαρά δέντρα. Οι ροδακινιές μεγάλης ηλικίας συνήθως επιβιώνουν και κάποιες φορές αναρρώνουν.

Συνθήκες ανάπτυξης: Η ανάπτυξη της ασθένειας ευνοείται σε θερμοκρασίες 21-27°C. Το παθογόνο διαχειμάζει στα υπολείμματα καλλιεργειών και ζιζανίων στο έδαφος, η είσοδός του γίνεται από τη ρίζα και στη συνέχεια τα κονίδιά του μεταφέρονται και προσβάλλουν το υπέργειο τμήμα.

Σκωρίαση

Παθογόνο: Ο μύκητας Tranzschelia pruni-spinosae

Συμπτώματα: Στην πάνω μεριά των φύλλων δημιουργούνται πολυγωνικές κηλίδες, ενώ στις ίδιες θέσεις στην κάτω μεριά σχηματίζονται τα ουρεδοσπόρια του μύκητα. Τα φύλλα κιτρινίζουν και πέφτουν. Στους καρπούς εμφανίζονται κυκλικές, υδατώδεις κηλίδες, οι οποίες στη συνέχεια κιτρινίζουν, μαυρίζουν και αποκτούν δερματώδη υφή, ενώ μπορεί να σχηματιστούν και οι καρποφορίες του μύκητα πάνω τους. Γύρω απ’ τις κηλίδες στους καρπούς μπορεί να εμφανιστούν μικρά σκασίματα. Στους βλαστούς σχηματίζονται σκούρα έλκη απ’ όπου βγαίνουν οι καρποφορίες του μύκητα.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στους κλάδους και τα πεσμένα φύλλα των πυρηνόκαρπων, διασπείρεται με τον άνεμο και τη βροχή και η ανάπτυξή του ευνοείται από υγρό καιρό και θερμοκρασίες 22-25°C.

Νέκρωση βραχιόνων

Παθογόνο: Ο μύκητας Eutypa lata (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Σχηματισμός διογκωμένων ελκών στους κλάδους και τον κορμό, που σχίζονται και παρατηρείται έκκριση κόμμεος. Τα έλκη ξεκινάνε πάντα από τις τομές κλαδέματος ή από πληγή και το ξύλο πίσω από τα έλκη και σε αρκετό βάθος παίρνει καστανό χρώμα. Οι προσβεβλημένοι κλάδοι γίνονται καχεκτικοί και πολλοί ξεραίνονται, ενώ σε νεαρά δέντρα που παρουσιάζουν έλκη χαμηλά στον κορμό μπορεί να παρατηρηθεί και αποπληξία.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το παθογόνο σχηματίζει τις καρποφορίες του πάνω σε ξερά κομμάτια δέντρων και μεταφέρεται με τον άνεμο.

Κυλινδροσπορίωση

Παθογόνο: Ο μύκητας Blumeriella jaapi (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Στα φύλλα εμφανίζονται ερυθροπορφυρές κηλίδες, οι οποίες από κάτω καλύπτονται από τις καρποφορίες του μύκητα. Οι κηλίδες τελικά νεκρώνονται και αποκολλώνται αφήνοντας «τρύπες από σκάγια». Ακολουθεί χλώρωση και φυλλόπτωση ενώ τα δέντρα γίνονται καχεκτικά, ευπαθή στους χειμερινούς παγετούς και παράγουν καρπούς που δεν ωριμάζουν κανονικά.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το παθογόνο διαχειμάζει στα πεσμένα φύλλα και η προσβολές συμπίπτουν με την πτώση των πετάλων. Χρειάζεται υγρό καιρό και θερμοκρασίες 15-20°C για να βλαστήσει.

Ανθράκωση

Παθογόνο: Ο μύκητας Apiognomonia erythrostoma συν. Gnomonia erythrostoma (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Περιφερειακή χλώρωση στα φύλλα που στη συνέχεια νεκρώνονται αλλά παραμένουν στο δέντρο. Τα δέντρα γίνονται καχεκτικά και μη παραγωγικά. Οι καρποί προσβάλλονται σπάνια και εμφανίζουν μαύρες σκληρές κηλίδες, παραμόρφωση και καρπόπτωση.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το παθογόνο διαχειμάζει σε νεκρά φύλλα στο έδαφος, ενώ η ασθένεια χρειάζεται υγρό καιρό για να εκδηλωθεί.

Κλαδοσπορίωση ή φουζικλάδιο

Παθογόνο: Ο μύκητας Venturia carpophila (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Στους καρπούς σχηματίζονται κηλίδες, πάνω στις οποίες αναπτύσσονται οι καρποφορίες του μύκητα και αργότερα προκαλούνται σχισίματα. Στην πάνω επιφάνεια των φύλλων εμφανίζονται χλωρωτικές κηλίδες που σταδιακά ξεραίνονται και στην κάτω δημιουργούνται οι καρποφορίες. Στους βλαστούς οι κηλίδες είναι κυκλικές ή ελλειψοειδείς, αρχικά άχρωμες και σταδιακά σκουραίνουν και σχηματίζονται πάνω τους οι κονιδιοφόροι.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στους βλαστούς και διασπείρεται με τη βροχή και τον αέρα. Η ανάπτυξή του ευνοείται από υγρό καιρό και θερμοκρασίες 18-24°C.

Φαιά σήψη

Παθογόνο: Ο μύκητας Monilia laxa (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Ξεκινάει από τα άνθη με καστανή σήψη και ξήρανση, που προχωράει σε ολόκληρη την ταξιανθία, στους βλαστούς και τους μεγαλύτερους κλάδους, όπου προκαλεί βύθιση του φλοιού και σχηματισμό έλκους. Το φυτό δημιουργεί επουλωτικό ιστό γύρω από το έλκος ενώ παρατηρείται και εκροή κόμμεος από τα έλκη και τις νεκρές κορυφές των κλάδων. Στους καρπούς σχηματίζεται αρχικά κυκλική κηλίδα, που επεκτείνεται πολύ γρήγορα. Σε υψηλή υγρασία σχηματίζονται οι εξανθήσεις του μύκητα πάνω στα φυτικά μέρη. Η ασθένεια προκαλεί μείωση της παραγωγής και εξασθένηση των δέντρων.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το παθογόνο διαχειμάζει στις αποξηραμένες ταξιανθίες, τους μουμιοποιημένους καρπούς και τα έλκη. Την άνοιξη τα σπόρια διασπείρονται με τον άνεμο και τη βροχή και προσβάλλουν τους εκπτυσσόμενους ανθοφόρους οφθαλμούς. Η εκδήλωση της ασθένειας ευνοείται από υψηλή σχετική υγρασία και σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες (5-27°C).

Σήψη του λαιμού

Παθογόνο: Ωομύκητες του γένους Phytophthora

Συμπτώματα: Οι προσβολές εμφανίζονται στο λαιμό και τη βάση του κορμού και ξεκινούν από πληγές στις κύριες ρίζες ή το λαιμό. Ο φλοιός εξωτερικά γίνεται πιο σκούρος, βυθίζεται και μοιάζει βρεγμένος, ενώ η ασθένεια προχωράει προς τα κάτω και προς τα πάνω. Στα νεαρά δεντρύλλια η ασθένεια εξελίσσεται ταχύτατα και τα ξηραίνει ενώ στα μεγάλα δέντρα αρχικά εντοπίζεται σε ένα τμήμα του κορμού ή της ρίζας αλλά σταδιακά τον περιβάλει ολόκληρο και τότε το δέντρο ξηραίνεται. Στην προσβεβλημένη περιοχή του κορμού ο φλοιός σχίζεται και δημιουργείται έλκος ενώ σημειώνεται και έκκριση κόμμεος.

Συνθήκες ανάπτυξης: Τα σπόρια του μύκητα μπορούν να επιβιώσουν στο έδαφος για πολλά χρόνια, διαχειμάζει όμως και σε ασθενείς ιστούς. Μεταδίδεται με τη βροχή και το πότισμα.

Σηψιρριζίες

Παθογόνα: Οι μύκητες Armillaria mellea (Βασιδιομύκητας) και Rosellinia necatrix (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Καχεξία, χλώρωση, φυλλόπτωση και τελικά ξήρανση. Η εξέλιξη της ασθένειας είναι αργή εκτός κι αν προσβάλλονται πολύ νεαρά δέντρα ή αν η προσβολή ξεκινάει από την κεντρική ρίζα, οπότε και είναι πολύ γρήγορη και το δέντρο εκδηλώνει αποπληξία. Η επέκταση του παθογόνου στο δεντροκομείο γίνεται κατά κηλίδες. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται είτε μέσω επαφής των ριζών είτε μέσω των ριζομόρφων των μυκήτων, που εξαπλώνονται εντός εδάφους αρκετά μέτρα από το δέντρο. Ο φλοιός αποκολλάται εύκολα και αναδύεται έντονη οσμή μανιταριού, ενώ μεταξύ του φλοιού και του ξύλου σχηματίζονται πυκνές λευκές μυκηλιακές πλάκες που μοιάζουν με βεντάλια.

Συνθήκες ανάπτυξης: Διαχειμάζουν με το μυκήλιο και τα ριζόμορφα στα προσβεβλημένα δέντρα, τις σηπόμενες ρίζες ή μέσα το έδαφος. Η ασθένεια ευνοείται από την υψηλή υγρασία.

Bακτηριακό έλκος

Παθογόνο: Tο βακτήριο Pseudomonas syringae

Συμπτώματα: Η ασθένεια προκαλεί τη δημιουργία ελκών στους κλάδους, η οποία ακολουθείται από ξηράνσεις οφθαλμών, κεντριών, κλαδίσκων και κλάδων και από εκροή κόμμεος. Εσωτερικά οι ιστοί γίνονται υδαρείς και αποκτούν καστανό χρώμα, διαποτίζονται με κόμμι και τελικά νεκρώνονται. Προς το τέλος της άνοιξης το φυτό επουλώνει το έλκος. Στα φύλλα σχηματίζονται κυκλικές κηλίδες που περιβάλλονται από κίτρινη άλω και στη συνέχεια πέφτουν αφήνοντας τρύπες από σκάγια.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το παθογόνο εξέρχεται από τα έλκη των βλαστών, τους οφθαλμούς και τα κεντριά την άνοιξη με υγρό καιρό και μολύνει μόνο τα νεαρά φύλλα. Το φθινόπωρο, με την έναρξη των βροχών, λαμβάνουν χώρα οι μολύνσεις των κλάδων, των οφθαλμών και των κεντριών.

Καρκίνος

Παθογόνο: Το βακτήριο Agrobacterium tumefaciens

Συμπτώματα: Σχηματισμός όγκων σε διάφορα μέρη του φυτού και ιδιαίτερα στο λαιμό και τη ρίζα. Οι όγκοι αρχικά είναι μαλακοί και υπόλευκοι, ενώ σιγά σιγά γίνονται σκληροί και σκούροι, με τραχιά και ανώμαλη επιφάνεια. Το φθινόπωρο-χειμώνα νεκρώνονται και αποδιοργανώνονται ενώ την επόμενη άνοιξη σχηματίζονται καινούριοι. Τα ασθενή δέντρα γίνονται καχεκτικά, χλωρωτικά, δίνουν μικρή παραγωγή και πολλές φορές ξεραίνονται, ενώ οι ζημιές είναι ιδιαίτερα σοβαρές στα νεαρά δέντρα.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το βακτήριο επιβιώνει στους όγκους και στο έδαφος και μολύνει τον ξενιστή του μέσω πληγών. Η μεταφορά του γίνεται με μολυσμένο πολλαπλασιαστικό υλικό, εργαλεία, ζώα και έντομα, με το νερό και το έδαφος. Ιδανικές συνθήκες ανάπτυξης είναι οι θερμοκρασίες 14-28°C.

Ευλογιά ή σάρκα (ίωση)

Συμπτώματα: Οι καρποί γίνονται άνοστοι με ανώμαλη επιφάνεια και κιτρινέρυθρη κηλίδωση ενώ στα φύλλα εμφανίζεται χλώρωση και κάποιες φορές παραμόρφωση του ελάσματος. Η ένταση και το είδος των συμπτωμάτων εξαρτώνται από τις συνθήκες του περιβάλλοντος, την ποικιλία του δέντρου και τη φυλή του ιού. Ο ιός μεταδίδεται με τις αφίδες και το μολυσμένο αγενές πολλαπλασιαστικό υλικό ενώ δε μεταδίδεται με το σπόρο και τη γύρη.

Νεκρωτική δακτυλιωτή κηλίδωση (ίωση)

Συμπτώματα: Η δημιουργία δακτυλιωτών κηλίδων στα φύλλα, που εξελίσσονται σε νεκρωτικές και πέφτουν αφήνοντας τρύπες από σκάγια. Καθυστερημένη και αραιή ανάπτυξη των φύλλων, που γίνονται μικρά, παραμορφωμένα και έχουν ανώμαλη επιφάνεια. Τα άνθη είναι επίσης παραμορφωμένα. Ο ιός μεταδίδεται με εμβολιασμό, σπόρο, γύρη, με το αγενές πολλαπλασιαστικό υλικό, με ακάρεα και νηματώδεις.

Μωσαϊκό της ροδακινιάς (ίωση)

Συμπτώματα: Εμφάνιση κίτρινου μωσαϊκού στα φύλλα, κατσάρωμα και παραμόρφωση. Νανισμός των δέντρων, καθυστέρηση στην έναρξη της βλάστησης και της άνθισης και βραχυγονάτωση. Επίσης παρατηρείται μικροφυλλία, ανάπτυξη φύλλων σε μορφή ροζέτας και φυλλόπτωση. Ποικιλόχρωση των πετάλων και μικροί καρποί, με ανώμαλη επιφάνεια και σχήμα και καθυστερημένη ωρίμανση. Μεταδίδεται με τον εμβολιασμό, τα ακάρεα και το αγενές πολλαπλασιαστικό.

Νανισμός της δαμασκηνιάς (ίωση)

Συμπτώματα: Καθυστέρηση στην έναρξη της βλαστήσεως, νανισμό των βλαστών και βραχυγονάτωση. Τα φύλλα γίνονται σκληρά, με κυ&mu

ΘΡΕΨΗ - Βασική λίπανση

Η βασική λίπανση με τύπους λιπασμάτων που περιέχουν τα 3 κύρια θρεπτικά στοιχεία Ν, Ρ, Κ σε αναλογία 1:1:2 με 1:1,5:2 είναι κατάλληλη για την βερικοκιά, εκτός και αν η ανάλυση εδάφους υποδεικνύει διαφορετικά. Με τη βασική λίπανση παρέχονται στην βερικοκιά το 70% του απαιτούμενου αζώτου, ολόκληρος ο φώσφορος και το κάλιο, καθώς και οργανική ουσία, όταν αυτή απαιτείται. Γενικά η βερικοκιά προτιμά εδάφη με μέτρια περιεκτικότητα σε οργανική ουσία γιατί διαφορετικά προκαλείται ανταγωνισμός μεταξύ βλάστησης και καρποφορίας. Η βασική λίπανση διενεργείται κατά το στάδιο του ληθάργου μέχρι τέλη Φεβρουαρίου, με διασκορπισμό και ενσωμάτωση των λιπασμάτων.

Οι προτάσεις της HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για τη βασική λίπανση της βερικοκιάς είναι:

• Οργανοχημικά κοκκώδη λιπάσματα ECO plant FOOD τύποι NPK 7-5-12, 4-6-10, 7-12-6 και 4-11-5
• Οργανικά κοκκώδη λιπάσματα BIOFERTIN τύπος NPK 6-8-15 και 6-15-3
• Οργανικό λίπασμα σταδιακής αποδέσμευσης GRENA SPECIAL 5-3-2

ΘΡΕΨΗ - Επιφανειακή λίπανση

Με την επιφανειακή λίπανση της βερικοκιάς επιδιώκεται να καλυφθούν οι επιπλέον ανάγκες της καλλιέργειας που δε συμπεριλήφθηκαν στη βασική λίπανση αλλά και να διατηρηθούν σε καλή κατάσταση οι φυσικοχημικές ιδιότητες του εδάφους. Η βερικοκιά είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητη στην παρουσία αλάτων, επομένως είναι πολύ σημαντικό να φροντίζουμε ώστε το επίπεδο των αλάτων στη ριζόσφαιρα να παραμένει χαμηλό. Οι υπολειπόμενες ποσότητες αζώτου που δε δόθηκαν κατά τη βασική λίπανση δίνονται επιφανειακά με τα αντίστοιχα ποτίσματα. Στην περίπτωση μεταφύτευσης νεαρών δέντρων είναι καθοριστικής σημασίας η σωστή εγκατάστασή τους στο χωράφι και η δημιουργία γερής ρίζας.

Οι προτάσεις της HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για την επιφανειακή λίπανση της βερικοκιάς είναι:

• Υδατοδιαλυτά NPK λιπάσματα FAST GROW plus και FAST GROW
• Ενεργοποιητές εδάφους ACT-1 και MUST
• Διορθωτικό αλατούχων εδαφών FREE-ROOT
• Βιοδιεγέρτης ριζοβολίας RIZOCYN

ΘΡΕΨΗ - Διαφυλλική λίπανση

Η εφαρμογή διαφυλλικών ψεκασμών με υδατοδιαλυτά και υγρά λιπάσματα και προϊόντα θρέψης στα κρίσιμα στάδια της καλλιέργειας της βερικοκιάς έχει πολύ σημαντικά οφέλη. Η απορρόφηση των θρεπτικών στοιχείων από τα φύλλα είναι άμεση, η ποσότητα των εφαρμοζόμενων λιπασμάτων μικρή και επιπλέον, επειδή στις περισσότερες περιπτώσεις είναι εφικτός ο συνδυασμός των λιπασμάτων με τα φυτοπροστατευτικά σκευάσματα, δεν προστίθεται εργατικό κόστος και καύσιμα για την εφαρμογή.

Η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ διαθέτει μεγάλη γκάμα λιπασμάτων και προϊόντων θρέψης κατάλληλων για τη διαφυλλική λίπανση της βερικοκιάς:

• Υδατοδιαλυτάλιπάσματα FAST GROW plus και FAST GROW
• Υγρά λιπάσματα GROWER
• Υγρό λίπασμα καλίου RIMAS 0-0-10 με εκχύλισμα φυκιών και αμινοξέα
• Φυσικός βιοδιεγέρτης ανάπτυξης – καρπόδεσης NATREG
• Φυσικός βιοδιεγέρτης ανάπτυξης και βελτίωσης του καρπού PERFECT
• Φυσικός βιοδιεγέρτης ωρίμανσης BRIX-IN
• Οργανικό λίπασμα με αμινοξέα BIOFERTIN-L 7-0-0 και BIOFERTIN-L 2-0,5-4
• Εκχύλισμα φυκιών PROTON-P
• Μίγμα χαλκού-αμινοξέων DIA-CU

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ - Ιχνοστοιχεία

Για την πρόληψη των τροφοπενιών που εμφανίζονται στη βερικοκιά μπορούν να χρησιμοποιηθούν μίγματα ιχνοστοιχείων που περιέχουν όλα τα απαραίτητα για τη θρέψη των φυτών ιχνοστοιχεία. Επειδή τα περισσότερα ιχνοστοιχεία των μιγμάτων βρίσκονται σε χηλική μορφή, η αφομοίωσή τους από τα δέντρα είναι πολύ γρήγορη και γι' αυτό είναι πολύ αποτελεσματικά στη μείωση της εμφάνισης τροφοπενιών.

Η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για την κάλυψη των αναγκών σε μικροστοιχεία της βερικοκιάς προτείνει:

• ELEM-MIX
• DIA-MIX
• COMBI-MIX
• MULTI-MIX

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ - Βόριο

Η τροφοπενία βορίου παρατηρείται συχνά στη βερικοκιά και προκαλεί χλώρωση των φύλλων με αποτέλεσμα να μην μπορεί το δέντρο να ανταπεξέλθει στις ανάγκες θρέψης του.

Η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για την αντιμετώπιση της τροφοπενίας βορίου στη βερικοκιά προτείνει:

• Υγρό λίπασμα ψευδαργύρου-βορίου-μολυβδαινίου με αμινοξέα AMINA-ZiBoMo
• Υγρό λίπασμα βορίου BORONIL
• Υγρό λίπασμα βορίου με εκχύλισμα φυκιών SEABOR
• Λίπασμα Βορίου σε υδατοδιαλυτή σκόνη ELEM-B
• Μίγμα Βορίου-Αμινοξέων σε υδατοδιαλυτή σκόνη DIA-B

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ - Ψευδάργυρος

Η τροφοπενία ψευδαργύρου στη βερικοκιά προκαλεί ελλιπή έκπτυξη οφθαλμών και υπανάπτυκτη βλάστηση με αποτέλεσμα σημαντική μείωση της παραγωγής.

Τα σκευάσματα ψευδαργύρου που προτείνει η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για την καλλιέργεια της βερικοκιάς είναι:

• Χηλικός ψευδάργυρος ELEM-ZN
• Υγρό λίπασμα ψευδαργύρου με αμινοξέα AMINA-ZN
• Υγρό λίπασμα ψευδαργύρου-βορίου-μολυβδαινίου με αμινοξέα AMINA-ZiBoMo

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ - Σίδηρος

Έλλειψη σιδήρου στη βερικοκιά προκαλεί χλώρωση των φύλλων και σε σοβαρές περιπτώσεις φυλλόπτωση, με αποτέλεσμα το δέντρο να μην μπορεί να φωτοσυνθέσει ικανοποιητικά.

Η HUMOFERT ABETE για την πρόληψη και αντιμετώπιση της τροφοπενίας σιδήρου στη βερικοκιά προτείνει:

• Χηλικός σίδηρος FERRUM
• Χηλικός σίδηρος FERILION
• Χηλικός σίδηρος ELEM-FE
• Υγρό λίπασμα σιδήρου με αμινοξέα AMINA-FE

ΤΡΟΦΟΠΕΝΙΕΣ - Μαγγάνιο

Η τροφοπενία μαγγανίου στη βερικοκιά προκαλεί μειωμένη φωτοσύνθεση και χλώρωση των φύλλων με αποτέλεσμα να μην μπορεί το δέντρο να ανταπεξέλθει στις ανάγκες θρέψης του.

Η HUMOFERT ΑΒΕΤΕ για την αντιμετώπιση της τροφοπενίας μαγγανίου στη βερικοκιά προτείνει:

• Υγρό λίπασμα μαγγανίου με αμινοξέα ΑΜΙΝΑ-ΜN
• Λίπασμα μαγγανίου σε υδατοδιαλυτή σκόνη ELEM-MN